Zamek dobczycki jest przykładem zamku wyżynnego, gdyż usytuowany został na stromej górze, od południowego zachodu urwistej i zgoła niedostępnej, z płynącą u podnóża rzeką Rabą (obecnie Jezioro Dobczyckie). Stosowny dogodny dostęp znajdował się jedynie od wschodu, od strony równie wyniosłego i obwarowanego wzgórza miejskiego, od którego był odcięty głęboką fosą. Niewątpliwie najstarszy zamek wznosił się w najwyższym punkcie wzgórza nad owym niedostępnym urwiskiem, stanowiąc później zamek „górny”. Ale jeszcze w średniowieczu założenie objęło całość wzgórza, a na jego niższej platformie powstał zamek „dolny”, prawdopodobnie w miejscu pierwotnego podzamcza.">
Zamek dobczycki jest przykładem zamku wyżynnego, gdyż usytuowany został na stromej górze, od południowego zachodu urwistej i zgoła niedostępnej, z płynącą u podnóża rzeką Rabą (obecnie Jezioro Dobczyckie). Stosowny dogodny dostęp znajdował się jedynie od wschodu, od strony równie wyniosłego i obwarowanego wzgórza miejskiego, od którego był odcięty głęboką fosą. Niewątpliwie najstarszy zamek wznosił się w najwyższym punkcie wzgórza nad owym niedostępnym urwiskiem, stanowiąc później zamek „górny”. Ale jeszcze w średniowieczu założenie objęło całość wzgórza, a na jego niższej platformie powstał zamek „dolny”, prawdopodobnie w miejscu pierwotnego podzamcza.
Z zamkowych kamieni wzniesiono na Starym Mieście kościół,
a miejscowa ludność korzystała z tego materiału do budowy swoich domów. Gruz, który pozostał z zamkowych murów zasypywał dolne pomieszczenia, a całość usypiska porosła darnią tworząc pastwisko, na którym przez 130 lat miejscowa ludność wypasała bydło.
Dopiero w 1960 rozpoczęto prace wykopaliskowe i rekonstrukcję zamku, dzięki staraniom miejscowego nauczyciela geografii Władysława Kowalskiego.
Dzisiaj zamkowe muzeum nosi Jego imię.
Ostatnie wejściu do obiektu 45 minut przed zamknięciem.
Cennik/oferta